MamaBiegaczka

Pamiętacie swoje pierwsze wjśćie z domu/mieszkania z dzieckiem? Ja się bałam jakby miała nastąpić jakaś apokalipsa. Wiadomo nie od dziś, że człowiek boi się tego co nieznane a spacer z dzieckiem jak najbardziej był nieznany. Okazało się, że strach był niepotrzebny bo Diana cały spacer przespała, taki psikus a mama całą noc wcześniej nie spała ze zdenerwowania ;)

Doskonale wiecie, że razem z Dianą przemierzyłam już sporo kilometrów czy to biegając czy spacerując. Nasze wyjścia są zazwyczaj dobrze zorganizowane i zaplanowane. Zwłaszcza te dłuższe. Aczkolwiek spacerując z nią po mieście jest mniejszy stres gdybym czegoś zapomniała bo ogrom galerii handlowych czy Rossmann'ów ratuje zapominalskich. Torba Diany jak i przyczepka są zawsze spakowane, dokładam do nich jedynie picie i jedzenie. Co zawiera torba Diany i moja? Odpowiedź w tekście.

Czy wy też macie problem z zapamiętaniem poprawnej nazwy tej śliwki? Dla niewstajemniczonych podpowiem, że łatwiejsza nazwa to ulena. I już do razu lepiej, prawda? Już za kilka tygodni będą dojrzałe i gotowe do spożycia. Niestety ta śliwa jest mało popularna i w wielu hipermaketach tak łatwo jej nie dostaniecie, prędzej na targowikach albo.... na drzewie pod domem. U mnie rośnie ona pod oknem odkąd pamiętam i właśnie dzięki temu ją znam. Zachęcam do spróbowania jej bo w przeciwieństwie do znanych śliw nałęczowskich jest mega słodka i po prostu rozpływa się w ustach. Ja dziś Wam proponuję zrobić z nią najprostsze na świecie kruche ciasto.